۱۳۹۰ تیر ۱۷, جمعه

دلم این روزها درد وطن دارد

به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه بر نگذرد .........
زنده باد آزادی ایران جاویدان من....زنده باد آبادی مرز دلیران کهن
افتخارست این چنین در وادی ویرانه ها...در ره آبادی این خانه ها ویران شدن
آن جوانانی که سرو سبز بودند سالها...گشته اند چون لالهء سرخی به تلبیس کفن
زنده باد آن مردمانی که ز فریاد درون...داده اند جان را برای راه جاوید وطن
از هزاران ضجه و صد ها جنایات فجیع...از صلیب رنج تا زنجیر وآزار بدن
این همه جان رفته است و میهن ویران ما...پر شده از ناله ها و کینه های مرد و زن
خنجر خشمی زنم بر پیکر آیینشان
از تمام نفرت و از شعله های جان و تن

آنقدر خوب و عزیزی که به هنگام ودا حیفم آید که تو را دست خدا بسپارم........
بدرود و پاینده ایران

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر